Demencja i otępienie są synonimami i oznaczają dokładnie te same zaburzenia. Choroba Alzheimera jest jednym z podtypów demencji o najczęstszym występowaniu (blisko 60% przypadków) i z tego powodu jest najbardziej rozpoznawalna wśród społeczeństwa. Wspólnym mianownikiem dla chorób demencyjnych są podobne objawy. U pacjentów można zaobserwować pogorszenie funkcji poznawczych, w szczególności pamięci czy umiejętności planowania różnych działań. Dodatkowo mogą pojawić się zmiany w zachowaniu pacjenta. Najczęściej zgłaszanymi problemami są obniżenie nastroju, drażliwość i wycofanie z kontaktów społecznych. Spektrum objawów chorób demencyjnych może być bardzo szerokie i zależy od wielu czynników takich jak podtyp choroby czy stopień jej zaawansowania. Dla pacjentów i ich opiekunów może być dedykowana różnego rodzaju pomoc. Niesłychanie ważnym elementem jest wczesna diagnoza chorób demencyjnych, która pozwala na szybsze włączenie właściwego leczenia. To w konsekwencji prowadzi do wolniejszego postępu choroby i lepszego radzeniem sobie z nią, przez samego choregom i jego opiekuna. Prawdą jest, że chorób demencyjnych nie można wyleczyć. Natomiast wielkim przekłamaniem jest stwierdzenie, że z tym zaburzeniami nic nie da się zrobić, że nie prowadzi się rehabilitacji czy innych form pomocy, mających na celu otoczeniem opieką osoby chorujące. Takie działania są jak bardziej zasadne i potrzebne, aby radzić sobie ze skutkami zaburzeń demencyjnych.
Podczas rehabilitacji neuropsychologicznej, bardzo ważne jest współpraca z rodziną pacjenta. Wieloletnia opieka nad chorym we własnym domu, może generować wysoki stres, silne emocje czy zagubienie u opiekuna chorego. Brak zrozumienia objawów i trudności, które ma osoba chora, może prowadzić do konfliktów, które przekształcają się w mechanizm „błędnego koła”, w którym np. jeden dzień chory wykazuje więcej negatywnych emocji, w kierunku opiekuna, to automatycznie i podświadomie opiekun „odwdzięcza” się tym samym w stronę chorego. Aby nie doprowadzać do takich sytuacji warto jest porozmawiać o trudnościach, jakie napotyka się w codziennej opiece nad chorym. Wiedza o chorobie i możliwościach oddziaływań, daje podstawowe narzędzie do stawienia jej czoła.